Myanmar

Na drie dagen Bangkok, waarbij "Buddhaday" Koh San Road twee dagen plat legde, was het tijd om naar Myanmar te vliegen. De geschiedenis van het land had ik gelezen,  de ongerepte cultuur verwacht. De drukte van de stad waar ik  21 juli landde daarentegen niet. 

De reis op land begon met twee uur vaststaand verkeer, waarbij de auto' s door elkaar heen kraste,  toeterend lieten weten dat ze de hond die op de snelweg liep geen voorrang verleende en een boer met zijn schapen en koeien over de snelweg naar Yangon waande. Die boer die onverstoord z' n gang ging was me niet geheel onbekend, en zorgde ervoor dat ik zin had in wat er komen ging.

Yangon heb ik ervaren als een warme, overdrukke stad, vol met mensen die proberen  op te bouwen.  Hotels in verroeste onaangeroerde steigers, Mac Donalds in Asian style. Nog niet klaar voor een toeristenstroom, maar wel wetend dat die komen gaat. De twee dagen die ik voor Yangon had uitgetrokken heb ik onder andere besteed aan traditioneel eten; veeeeeeel eten en een treinreis rondom de stad. Samen met drie voorbijgaande reisgenootjes genoten we van 15 km per uur, drie uur durende treinreis door de wildernis rondom Yangon. De treinreis, die nog geen 0.15 eurocent kostte maakte veel indruk. We begaven ons tussen alleen maar locals die ons net zo goed als attractie zagen dan wij hen. Vanuit een lokaal marktje ergens in de middle of nowhere werd een kookstel naar binnengebracht, waarna we gebraden kip konden eten.  Even verderop kwam een schoolklas binnen, waarna ze om ons heen kwamen staan en een onverstaanbaar lied voor ons zongen en applaudisseerde.  De kletterende regen die naar binnen stroomde werd vergeven, de nog eens twee uur durende vertraging ook.

Zoals elke schaarse toerist die hier te vinden is, ging ook ik na Yangon naar Bagan. Een adembenemende streek, waar duizenden Pagoda' s in een relatief klein gebied  te bewonderen zijn. Een magische plek om  even jezelf helemaal mee te laten voeren in de geschiedenis van het boedistische Myanmar. De zon op- en ondergang gaf het plaatje weer wat alleen te googlen valt. De stilte en mystieke sfeer van het landschap rondom de pagoda's stond in contrast met  de  felle kitscherige lampjes en de poging tot restauratie, wat pijn deed aan de ogen.

Een lokale bus bracht mij vervolgens naar Kalaw, waar mijn trekking begon. Goed bepakt met regenponcho, zonnebrand, DEET en water begon de trekking 26 juli richting Inle Lake.  Een indrukwekkende tocht waarbij het zowel genieten als afzien was. De hitte in combinatie met helse regenbuien zorgde veelal voor hijgend de berg op en via modderglijbanen de berg af.  Het plattelands leven in Myanmar was adembenemend. De uitgestrekte rijstvelden waar met koeien en aan elkaar geknutselde landbouw voertuigen van 's ochtends vroeg tot laat gewerkt werd, gaf een puur beeld van het landelijke leven. De gastvrijheid van de lokale mensen waarbij we geslapen hebben, is ergens anders denk ik niet terug te vinden.

Iets wat egoïstisch hoop ik dat vele andere dit land nog niet gaan ontdekken. De opkomst van de toeristen economie is nu al te merken en zal komende jaren zeker niet goed doen aan de charme van het land en de bevolking.