Blog 5 - Vrijwilligerswerk en meer..
Door: Maud
Blijf op de hoogte en volg Maud
06 Februari 2013 | Zuid-Afrika, Durban
In hoever kan ik een cultuur beschrijven die ver van de onze ligt? In hoever kan ik het leed omschrijven van mensen die ik nauwelijks ken?
Voor het eerst heb ik moeite om mijn blog te schrijven.
Het voelt niet goed om alleen de rauwe kant van Afrika te beschrijven, maar juist deze, soms onmenselijke kant maakt zo' n indruk op mij. Alles wat we afgelopen weken hebben gezien en gehoord zowel binnen als buiten de communitie is voor ons nuchtere Hollanders niet te bevatten. Sommige dingen zijn er er niet om op te schrijven, alleen om te ervaren en te voelen. De kinderen op de communitie hebben geluk en spelen als elk ander kind , maar hun vaak tragische verleden uit zich in uitstraling en gedrag. De schreeuw om aandacht, liefde en vertrouwen staat in contrast met de onbereikbaarheid en geslotenheid die vooral de oudere meisjes uitstralen. Afgelopen week was een zware week. De eerste twee weken op het project waren vooral overweldigend en mooi, de 3e week kwam meer het besef van het werkelijke leven hier. Het feit dat het grootste deel van de kinderen geen toekomst heeft valt zwaar. Veel meisjes raken op jonge leeftijd zwanger en moeten vroegtijdig de communitie verlaten. De mensen hier leven van dag tot dag. De intens lachende glimmende oogjes die ik elke dag zie wanneer ik mijn huisje binnenkom, is genoeg om te weten dat we belangrijk zijn voor de kinderen. Wij moeten beseffen dat ze die glimlach, de rest van hun leven niet meer vergeten. Wat er ook gebeurd.
Vorige week hebben Sven en ik een grote braai (bbq) verzorgd voor onze twee huisje. Mijn huismoeder danste van geluk, ze had nog nooit eerder gebraait. We hadden vlees, brood, fruit en pasta voor een heel weeshuis, maar 'onze' 12 kinderen en huismoeders schrokte het met gemak allemaal naar binnen. Mijn huismoeder gooide de bbq gelijk overvol, de sauzen vlogen over tafel, de kinderen die anders niet willen eten, likte hun bord af. Ze vonden het geweldig. De Afrikaanse cultuur is op zo' n avond goed merkbaar; pakken wat je pakken kan.
Sinds kort teken ik elke avond met de 3 kleinste kinderen uit mijn huisje. Alledrie hebben ze een eigen stuk papier, waarop we elke dag een kleine tekening maken over hoe ze zich die dag voelen. Opvallend is dat de jongste van 3 jaar al goed kan verwoorden wanneer hij verdrietig is, en vervolgens een verdrietig poppetje tekent. De kinderen lijken hier al meer volwassen, worden meer aan hun lot overgelaten. Binnen het klaslokaal is dit ook merkbaar, kinderen vragen om extreem veel aandacht omdat ze dit thuis missen. Individuele begeleiding is hard nodig. Samen met Colleen, vaste docente van Grade 1 & 2 geef ik 10 kinderen les. We hebben daarmee onze handen vol, omdat er extreem veel niveauverschil is en ieder kind gedragsproblemen met zich meedraagt. De afgelopen weken heb ik een jongetje van 6 jaar intensief individueel begeleid. Hij heeft het Foetaal Alcohol Syndroom, waardoor zijn hersens zijn beschadigt. Deze aandoening ontstaat wanneer de moeder te veel alcohol gebruikt voor en tijdens de zwangerschap, en is niet te genezen. De onderontwikkeling van zijn hersens uit zich in extreem moeilijk leren, zware concentratieproblemen en sociale beperkingen. Door intensief één op één begeleiding heb ik hem afgelopen week tot 10 leren tellen. We zijn samen op pad gegaan om bomen, ramen en bloemen te tellen en de kleuren te benoemen. Speelsgewijs, veel geduld en vooral met heel veel positieve aanmoediging hoop ik hem komende maand de uitkomst van 1 + 1 te leren.. Zuid-Afrika heeft het hoogste percentage kinderen met foetaal alcohol syndroom.
Sven en ik geven elke donderdag Grade 1, 2 en 3 het vak Art. De leiding heeft aan ons gevraagd een lessencyclus op te stellen voor de rest van het jaar. Lastig, omdat de kinderen nog nooit eerder Art hebben gehad, en we dus bij zowel Grade 1, 2 als 3 bij het begin moeten beginnen. De eisen vanuit de overheid voor Grade 3 zijn hoger dan de eisen op een Nederlandse basisschool voor groep 8. Een onmogelijke taak om ze in één jaar tijd tot dit niveau zowel theoretisch als praktisch bij te spijkeren. Alle basiskennis die de kinderen moeten hebben koppelen we aan één overkoepelend thema. Bij Grade 1 en 2 ligt de focus op basisvormen. De komende weken leren we de kinderen basisvormen tekenen, knippen, plakken, vouwen, samenvoegen, overlappen en te benoemen. We zoeken samen met de kinderen dagelijkse voorwerpen met cirkels en vierkanten als basisvorm, waarna ze zelf driedimensionaal aan de slag gaan. Uiteindelijk maken we één tentoonstelling met het proces van alle kunstwerken zodat ze kunnen zien hoeveel mogelijkheden er zijn binnen één thema en we alle handelingen en kennis nog eens na kunnen lopen en benoemen. Door steeds op een hele andere manier de basishandelingen te herhalen, blijven de kinderen het leuk vinden en verbazen ze zich over hun eigen resultaten. Buitenom het Art uurtje, zijn de kinderen druk bezig met postkaartjes te maken voor mensen in Nederland. Vol enthousiasme wordt er ook trots door de aller kleinste prachtige exemplaren afgeleverd. De postkaartjes die ik samen met de kinderen in Nederland voor de Afrikaanse kinderen heb gemaakt hangen in het klaslokaal. Alle kinderen hier vonden het heel bijzonder een kaartje helemaal uit Nederland te ontvangen, het idee dat er ook in Nederland aan ze gedacht wordt maakt ze erg blij en trots.
Buitenom de lessen die we binnen de schoolmuren geven ben ik begonnen met mijn fotografieproject. Ik heb 20 wegwerpcamera' s vanuit Nederland laten overkomen. Ik ben opzoek gegaan naar zoveel mogelijk uiteenlopende huishoudens binnen Zuid-Afrika. Via de organisatie hier ben ik in contact gekomen met een blanke politie agent werkzaam in Durban, Zulu' s die in een township wonen, straatjongeren, schoolkinderen uit een Township en een rijke blanke familie uit de stad. Ik heb zowel kind als ouder een wegwerpcamera gegeven zodat hun cultuur, woonomgeving en belangrijke dagelijkse dingen vanuit twee belevingen in beeld wordt gebracht. Waar mogelijk, ga ik zelf mee naar hun huis, om ook foto' s te maken. Ik zie namelijk hele andere dingen in en om het huis omdat het niet mijn vertrouwde omgeving is en ik er geen persoonlijke waarde en herinneringen heb.Voor mij is het heel interressant om op deze manier het verschil in cultuur, leefstijl en belevingen binnen Zuid-Afrika te ondervinden.
De combinatie van werken op de communitie en dit project is heel fijn. De echte Afrikaanse cultuur binnen de communitie is bijna helemaal verdwenen omdat er al zoveel westerse vrijwilligers zijn geweest en helemaal is afgeschermd en beveiligd. Sven en ik proberen op elk vrij moment zoveel mogelijk buiten de communitie door te brengen, om zoveel mogelijk van het 'echte Afrika' mee te maken. Binnen de communitie is geloof heel belangrijk. de kinderen gaan 2 keer per dag naar de kerk, en krijgen elke ochtend godsdienst op school. Door hun strenge katholieke overtuiging is sekuele voorlichting binnen de communitie niet toegestaan. Seks voor het huwelijk is ten boze; het aantal ongewenste zwangerschappen op vroege leeftijd is schrikbarend. Doordat condooms verboden zijn, er geen voorlichting is en veel kinderen misbruikt zijn, vertonen kinderen op jonge leeftijd binnen de communitie seksueel ongecontroleerd gedrag. Vorige week heb ik zelf bij de twee jongetjes van 3 en 4 jaar uit mijn huisje, schokkend seksueel gedrag geconstateerd, duidelijk anders dan spelende en onderzoekende kinderen van deze leeftijd. Ik was erg geschrokken van deze confrontatie, en had daardoor niet gelijk mijn huismoeder ingelicht. Ik hield mezelf voor dat het ' gewoon spelen' was, maar dit was het duidelijk niet. De kinderen zijn waarschijnlijk binnen de communitie met deze handelingen geconfronteerd en zijn deze bij elkaar gaan uitproberen. Omdat deze gebeurtenis mij niet losliet heb ik hierover gesproken met de social worker. Zij nam het probleem gelijk heel serieus, samen met haar heb ik de huismoeder ingelicht. De desbetreffende jongetjes krijgen binnenkort een training, waarbij ze speelsgewijs leren waarvoor elk lichaamsdeel is en wat ze wel en niet bij elkaar mogen doen. Dit alles heeft voor ophef gezorgd, het is spijtig dat er over dit onderwerp niet open wordt gepraat.
Samen met Sven en de andere vrijwilligers praten we veel over dit soort problemen, het is fijn om ervaringen en problemen waar we tegenaan lopen te bespreken. Sven en ik geven buitenom de Art lessen los van elkaar les, wat voor veel gesprekstof zorgt. We kunnen samen uren napraten over problemen, onzekerheden en mooie momenten binnen de klas. We leren veel van elkaar.
Ik hoop morgen foto' s te kunnen uploaden van de kinderen binnen de klas en in onze huisjes.
Foto' s zijn ook te vinden op mijn facebook; www.facebook.nl/maud.deregt
Voor het eerst heb ik moeite om mijn blog te schrijven.
Het voelt niet goed om alleen de rauwe kant van Afrika te beschrijven, maar juist deze, soms onmenselijke kant maakt zo' n indruk op mij. Alles wat we afgelopen weken hebben gezien en gehoord zowel binnen als buiten de communitie is voor ons nuchtere Hollanders niet te bevatten. Sommige dingen zijn er er niet om op te schrijven, alleen om te ervaren en te voelen. De kinderen op de communitie hebben geluk en spelen als elk ander kind , maar hun vaak tragische verleden uit zich in uitstraling en gedrag. De schreeuw om aandacht, liefde en vertrouwen staat in contrast met de onbereikbaarheid en geslotenheid die vooral de oudere meisjes uitstralen. Afgelopen week was een zware week. De eerste twee weken op het project waren vooral overweldigend en mooi, de 3e week kwam meer het besef van het werkelijke leven hier. Het feit dat het grootste deel van de kinderen geen toekomst heeft valt zwaar. Veel meisjes raken op jonge leeftijd zwanger en moeten vroegtijdig de communitie verlaten. De mensen hier leven van dag tot dag. De intens lachende glimmende oogjes die ik elke dag zie wanneer ik mijn huisje binnenkom, is genoeg om te weten dat we belangrijk zijn voor de kinderen. Wij moeten beseffen dat ze die glimlach, de rest van hun leven niet meer vergeten. Wat er ook gebeurd.
Vorige week hebben Sven en ik een grote braai (bbq) verzorgd voor onze twee huisje. Mijn huismoeder danste van geluk, ze had nog nooit eerder gebraait. We hadden vlees, brood, fruit en pasta voor een heel weeshuis, maar 'onze' 12 kinderen en huismoeders schrokte het met gemak allemaal naar binnen. Mijn huismoeder gooide de bbq gelijk overvol, de sauzen vlogen over tafel, de kinderen die anders niet willen eten, likte hun bord af. Ze vonden het geweldig. De Afrikaanse cultuur is op zo' n avond goed merkbaar; pakken wat je pakken kan.
Sinds kort teken ik elke avond met de 3 kleinste kinderen uit mijn huisje. Alledrie hebben ze een eigen stuk papier, waarop we elke dag een kleine tekening maken over hoe ze zich die dag voelen. Opvallend is dat de jongste van 3 jaar al goed kan verwoorden wanneer hij verdrietig is, en vervolgens een verdrietig poppetje tekent. De kinderen lijken hier al meer volwassen, worden meer aan hun lot overgelaten. Binnen het klaslokaal is dit ook merkbaar, kinderen vragen om extreem veel aandacht omdat ze dit thuis missen. Individuele begeleiding is hard nodig. Samen met Colleen, vaste docente van Grade 1 & 2 geef ik 10 kinderen les. We hebben daarmee onze handen vol, omdat er extreem veel niveauverschil is en ieder kind gedragsproblemen met zich meedraagt. De afgelopen weken heb ik een jongetje van 6 jaar intensief individueel begeleid. Hij heeft het Foetaal Alcohol Syndroom, waardoor zijn hersens zijn beschadigt. Deze aandoening ontstaat wanneer de moeder te veel alcohol gebruikt voor en tijdens de zwangerschap, en is niet te genezen. De onderontwikkeling van zijn hersens uit zich in extreem moeilijk leren, zware concentratieproblemen en sociale beperkingen. Door intensief één op één begeleiding heb ik hem afgelopen week tot 10 leren tellen. We zijn samen op pad gegaan om bomen, ramen en bloemen te tellen en de kleuren te benoemen. Speelsgewijs, veel geduld en vooral met heel veel positieve aanmoediging hoop ik hem komende maand de uitkomst van 1 + 1 te leren.. Zuid-Afrika heeft het hoogste percentage kinderen met foetaal alcohol syndroom.
Sven en ik geven elke donderdag Grade 1, 2 en 3 het vak Art. De leiding heeft aan ons gevraagd een lessencyclus op te stellen voor de rest van het jaar. Lastig, omdat de kinderen nog nooit eerder Art hebben gehad, en we dus bij zowel Grade 1, 2 als 3 bij het begin moeten beginnen. De eisen vanuit de overheid voor Grade 3 zijn hoger dan de eisen op een Nederlandse basisschool voor groep 8. Een onmogelijke taak om ze in één jaar tijd tot dit niveau zowel theoretisch als praktisch bij te spijkeren. Alle basiskennis die de kinderen moeten hebben koppelen we aan één overkoepelend thema. Bij Grade 1 en 2 ligt de focus op basisvormen. De komende weken leren we de kinderen basisvormen tekenen, knippen, plakken, vouwen, samenvoegen, overlappen en te benoemen. We zoeken samen met de kinderen dagelijkse voorwerpen met cirkels en vierkanten als basisvorm, waarna ze zelf driedimensionaal aan de slag gaan. Uiteindelijk maken we één tentoonstelling met het proces van alle kunstwerken zodat ze kunnen zien hoeveel mogelijkheden er zijn binnen één thema en we alle handelingen en kennis nog eens na kunnen lopen en benoemen. Door steeds op een hele andere manier de basishandelingen te herhalen, blijven de kinderen het leuk vinden en verbazen ze zich over hun eigen resultaten. Buitenom het Art uurtje, zijn de kinderen druk bezig met postkaartjes te maken voor mensen in Nederland. Vol enthousiasme wordt er ook trots door de aller kleinste prachtige exemplaren afgeleverd. De postkaartjes die ik samen met de kinderen in Nederland voor de Afrikaanse kinderen heb gemaakt hangen in het klaslokaal. Alle kinderen hier vonden het heel bijzonder een kaartje helemaal uit Nederland te ontvangen, het idee dat er ook in Nederland aan ze gedacht wordt maakt ze erg blij en trots.
Buitenom de lessen die we binnen de schoolmuren geven ben ik begonnen met mijn fotografieproject. Ik heb 20 wegwerpcamera' s vanuit Nederland laten overkomen. Ik ben opzoek gegaan naar zoveel mogelijk uiteenlopende huishoudens binnen Zuid-Afrika. Via de organisatie hier ben ik in contact gekomen met een blanke politie agent werkzaam in Durban, Zulu' s die in een township wonen, straatjongeren, schoolkinderen uit een Township en een rijke blanke familie uit de stad. Ik heb zowel kind als ouder een wegwerpcamera gegeven zodat hun cultuur, woonomgeving en belangrijke dagelijkse dingen vanuit twee belevingen in beeld wordt gebracht. Waar mogelijk, ga ik zelf mee naar hun huis, om ook foto' s te maken. Ik zie namelijk hele andere dingen in en om het huis omdat het niet mijn vertrouwde omgeving is en ik er geen persoonlijke waarde en herinneringen heb.Voor mij is het heel interressant om op deze manier het verschil in cultuur, leefstijl en belevingen binnen Zuid-Afrika te ondervinden.
De combinatie van werken op de communitie en dit project is heel fijn. De echte Afrikaanse cultuur binnen de communitie is bijna helemaal verdwenen omdat er al zoveel westerse vrijwilligers zijn geweest en helemaal is afgeschermd en beveiligd. Sven en ik proberen op elk vrij moment zoveel mogelijk buiten de communitie door te brengen, om zoveel mogelijk van het 'echte Afrika' mee te maken. Binnen de communitie is geloof heel belangrijk. de kinderen gaan 2 keer per dag naar de kerk, en krijgen elke ochtend godsdienst op school. Door hun strenge katholieke overtuiging is sekuele voorlichting binnen de communitie niet toegestaan. Seks voor het huwelijk is ten boze; het aantal ongewenste zwangerschappen op vroege leeftijd is schrikbarend. Doordat condooms verboden zijn, er geen voorlichting is en veel kinderen misbruikt zijn, vertonen kinderen op jonge leeftijd binnen de communitie seksueel ongecontroleerd gedrag. Vorige week heb ik zelf bij de twee jongetjes van 3 en 4 jaar uit mijn huisje, schokkend seksueel gedrag geconstateerd, duidelijk anders dan spelende en onderzoekende kinderen van deze leeftijd. Ik was erg geschrokken van deze confrontatie, en had daardoor niet gelijk mijn huismoeder ingelicht. Ik hield mezelf voor dat het ' gewoon spelen' was, maar dit was het duidelijk niet. De kinderen zijn waarschijnlijk binnen de communitie met deze handelingen geconfronteerd en zijn deze bij elkaar gaan uitproberen. Omdat deze gebeurtenis mij niet losliet heb ik hierover gesproken met de social worker. Zij nam het probleem gelijk heel serieus, samen met haar heb ik de huismoeder ingelicht. De desbetreffende jongetjes krijgen binnenkort een training, waarbij ze speelsgewijs leren waarvoor elk lichaamsdeel is en wat ze wel en niet bij elkaar mogen doen. Dit alles heeft voor ophef gezorgd, het is spijtig dat er over dit onderwerp niet open wordt gepraat.
Samen met Sven en de andere vrijwilligers praten we veel over dit soort problemen, het is fijn om ervaringen en problemen waar we tegenaan lopen te bespreken. Sven en ik geven buitenom de Art lessen los van elkaar les, wat voor veel gesprekstof zorgt. We kunnen samen uren napraten over problemen, onzekerheden en mooie momenten binnen de klas. We leren veel van elkaar.
Ik hoop morgen foto' s te kunnen uploaden van de kinderen binnen de klas en in onze huisjes.
Foto' s zijn ook te vinden op mijn facebook; www.facebook.nl/maud.deregt
-
06 Februari 2013 - 21:58
Hille:
Je verbaast me opnieuw, Maud... Groots, zoals je waarneemt en verwoordt. De ABV mag heel trots op je zijn! Ik wens je een mooi vervolg - al is 'mooi' een vreemd woord in dit verband... Maar 'zinvol' is een van de mooiste dingen, nietwaar? -
06 Februari 2013 - 23:42
Laura Bom :
Maud, wat schrijf je mooi! Je hebt goed voor ogen waar je staat en waar je naar toe wilt. wat ben jij een KANJER! Veel succes en dank je wel voor het meebeleven met jou vanaf het papier...groeten van laura bom- collega van je moeder -
07 Februari 2013 - 09:46
Piet Dieleman:
ha maud en sven ......dank voor jullie mooie verslagen,indrukwekkend, let goed op elkaar .....hartelijke groet piet -
07 Februari 2013 - 13:44
Henriëtte:
Wat prachtig verhaal, Maud! En wat een rijke ervaringen voor jullie allebei.
Heel veel kracht voor jullie en geniet van alles dat zich rondom jullie voordoet. -
07 Februari 2013 - 15:06
Petra Lauret:
Hoi Maud,wat een mooi verslag, ontroerend ook, alles wat je ziet en meemaakt is het echte Afrika.
Het hoort er allemaal thuis, ik heb bewondering voor jullie je maakt net dat kleine verschil elke dag weer!!!! Je geeft zoveel van jezelf daar mag je trots op zijn.
Lieve groetjes Petra Lauret (collega van je moeder)je moeder is ook super trots!!!
-
07 Februari 2013 - 20:35
Linda Verboon:
Prachtig geschreven Maud! Tranen in mijn ogen.. -
07 Februari 2013 - 20:36
Jeff:
Ik zou het niet kunnen..
Dapper! -
07 Februari 2013 - 22:04
Karin:
Heftig Maud wat jullie daar allemaal meemaken!
Wat zullen de kinderen blij met jullie zijn, met jullie inzet
jullie lessen, liefde en humor. Zet hem op, ga zo door en
blijf genieten van de vrije weekenden, leuke afwisseling!
lieve groetjes Karin.
-
08 Februari 2013 - 18:21
Jan Plasman:
Maud , ge zijt een straffe madam (en de Sven is ne straffe gast) . Zinvol , betekenisvol , waardevol,...zijn de begrippen die telkens ,na lezing van je reisverslag, opnieuw naar voren komen . Graag tot later ! JAN -
10 Februari 2013 - 20:06
Edith :
Ha Maud, dat was een heftig blog. En dan lezen wij het alleen nog maar, jullie maken dit allemaal werkelijk mee: petje af!
Wees tevreden als je de kinderen maar een kleinigheid kan bij brengen, veranderen zal het daar ( voorlopig) niet. Verder in je vrije tijd mooie foto's maken en genieten! -
14 Februari 2013 - 17:20
Kees Schippers:
Hallo Maud ,
Je laatste verslag gelezen wat een ervaring en wat een belevenis dat je van zo nabij dit mee kan maken en beleven en tevens voor je kindertjes zo veel kan doen. Denk dat het na deze periode wel heel moeilijk zal zijn om deze periode achter je te laten. Dit zal toch weer moeten. Maar bedenk wel, dat je daar nooit meer vergeten zal worden. Hier is het koud en donker weer en voor ons allemaal Maud een rot dag de 14 februari maar dat weet jij ook. Maud dat was zo maar een berichtje uit de noordlangeweg. Het ga je goed in de komende tijd.veel liefs van Kees en Adri. -
15 Februari 2013 - 12:47
Dorine Prins:
Hai Maud, Mooi om je op deze manier te kunnen volgen! succes en geniet ook met wat je allemaal onderneemt en doet met de kinderen daar! Wat zal je veel leren. groetjes Dorine -
23 Februari 2013 - 23:33
Hans Derksen:
Lieve Maud,
Geweldig mooi omschrijf je je dagelijkse ervaringen in dit zo prachtige land.
Weet dat dit een ervaring is die je je leven lang zult blijven herinneren .
Geniet ervan en leer je wijze lessen ,die komen je nog wel van pas...
Ik volg je graag op je blog .
Groeten
Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
